Ostatki gagarinów między Białymstokiem a Czeremchą

Drrrrrryyyyyyńńńńń, dryyyyyńńńń!!! Co za czort? Po omacku szukam czegokolwiek, co mogłoby uciszyć natręta. Mam! Uwaga leci... siuuuu, bach, drrryyyyyńńńń... rzut kapciem w zegarek niecelny. Bydlę jedno ani myśli przestać się wydzierać. Łypię okiem na cyferblat. 2:30 - co za dzika pora... No ale cóż, poświęcenie fotozapaleńca kolejowego nie zna granic ;-) Szybkie śniadanie i godzinę po próbie morderstwa zegarka czekam na wehikuł, którym powiezie mnie na tzw. ścianę wschodnią. Jako ostatni dosiadam się do współtowarzyszy wyprawy - członków warszawskiej delegatury w osobach: Jeżyk, NadSZYSZKOwnik, Jarosz oraz gościa specjalnego - Remika. Rąsia, rąsia i jadymy - czeka nas przygoda, a każdej chwili szkoda ;-) Naszym celem jest Bielsk Podlaski, gdzie spodziewamy się ustrzelić zwierza szynowego gagarinem zwanego. Podróż wśród ziewań upływa pod znakiem precyzowania planu podróży oraz opowieści naczelnego aero-desantowca delegatury - Jeżyka. Przed 6:00 dojeżdżamy do Bielska. Obserwator Remik wypatruję swym sokolim wzrokiem zwierzynę. OK, znaczy wycieczka będzie udana :-)  Za powodzenie wycieczki wychylamy z Jaroszem po bronxie - wszak wiadomo, że piwko przy gagarku z rana lepsze niż śmietana :-) Cykamy pierwsze tego dnia fotki i za chwilkę ST44-793 rusza luzem do Białegostoku. A my za nim oczywiście. W Strabli gagarin oczekuje na nadciągającą z naprzeciwka SU45-242 z bonanzami (zamiast spodziewanej przez nas Bipy). Jako że lok ciągnie się 30 km/h, a my 4 razy szybciej, toteż bezproblemowo urządzamy sobie fotostopy na niemal każdym przejeździe. W końcu około 8 docieramy do Białegostoku. Tu mamy sporo czasu, bo planowy odjazd towar ma o 9:48. Zostawiwszy więc aparaty w bagażniku idziemy na popas do poddworcowych budek fast-foodowych. A tu ni stad, ni zowąd niespodzianie przed naszymi oczami przedefilował nasz gagarek w węglarkami.
Mała konsternacja: dokąd on może jechać? Jemy czy jedziemy? Dochodzimy jednak do wniosku, że pewnie odstawi tylko wyngiel na grupę towarowa i zaraz wróci po wagony do Czeremchy. Posiliwszy się i napiwszy jedziemy zwiedzić sobie szopę i wypytać dyspozytora co i jak. A na szopie mała rewelacja. Mała dosłownie i w przenośni. Oto bowiem po hali wachlarzowej i obrotnicy śmiga sobie SM03 - wciągając, wyciągając, przeciągając i ob... ;-) stonki z jednego stanowiska na drugie nie wiadomo po co. Z innych ciekawostek - stała sobie nowiutka EP07 której numeru nie zapisałem, bo mnie nic nie obchodził (NadSZYSZKOwnik zapewne uzupełni). Poza tym kolejne spotkanie z (po Ełku i Małkini) jednym z moich ulubionych gagarinów 668, który stał sobie uśpiony pośród 2 innych gagarców. Nadal też nieopodal szopy stoi rządek chyba że 7 trupów gagarinów - magazynów części zamiennych. Jeden z nich (jakiś spory numer) miał ostatnią rewizję w... 1980 r. Widać, że ledwo co go kupiono i zaraz poszedł w odstawkę. Jako że nieubłaganie zbliża się godzina odjazdu naszego towara, jedziemy na wiadukt nad przystankiem Białystok Stadion. Ja po cichu liczę na trakcję podwójną, bowiem żywo w pamięci mam zator pod Gregorowcami, jaki 1,5 roku temu spowodował gagarin nie mogąc podjechać pod górkę (napotkany na szopie mechanik pamiętał, że wówczas zagotowała mu się woda w układzie chłodzenia). Punktualnie o 10:00 wyłaniają się zza zakrętu światła gagarina. Ale co to? Zamiast dwóch gagarinów i sznura wagonów, jedzie 1 lok i... 5 wagonów: 3 węglarki i 2 Gags-y. Ale lipa! Kolejne fotostopy urządzamy sobie we wsiach: Lewickie, Juchnowiec, Strabla, Rajsk. W Bielsku Podlaskim rozkład przewiduje dłuższy postój na wymianę grup towarowych. W tym akurat konkretnym przypadku grupy towarowe składały się maksymalnie z 3 wagonów. Otóż, od składu odczepiono 3 pierwsze wagony z wynglem i gagarin zabrał je w okolicę ładowni. Myśleliśmy, że je tam zostawi, ale nie. Za chwilę wyjechał stamtąd z 4 wagonami i podjechał do pozostawionych wcześniej Gags-ów. Po chwili znów odczepiono 3 pierwsze węglary i ponownie gagar odjechał z nimi na ładownię. Tym razem już wyjechał samotny i podczepił się do składu aż 3 wagonów ;-) Uff, cóż za ciężar dla tego loka ;-/ Nie dość, że skład króciutki, to jeszcze wszystkie wagony są próżne! Ale co tam - w rozkładzie jest gagarin? Jest! No to nie ma lewara - musi być gagarin i koniec! Dla nas to dobrze, gorzej dla tego przedsiębiorstwa... Kilkanaście minut po godz. 12 ST44-793 ruszą w dalszą drogę. W Lewkach można uskutecznić zajebistą fotkę - na pierwszym planie róg chałupy, obok figurka matki boskiej, jakieś krzyże otoczone płotkiem, a w tle tor i gagarek! Miooodzio... Next stop - Gregorowce. Tu dla odmiany fotka gagarina wyjeżdżającego zza studni z korbką :-)) Ostatnie spotkanie na szlaku - w lasku tuż przed Czeremchą. Ogólne wrażenie moje jest takie, że linia jest niezwykle klimatyczna (bo lubię równiny generalnie), większość fotostopów wypadła na lukach, w przekopach, tudzież w lesie sosnowym. Do tego pogoda żyleta, niebo bezchmurne, światło cały czas oświetla pociąg z boku. RE-WE-LAC-JA!!! W sumie to stwierdziliśmy, że nawet dobrze, że nasz towar z Białegostoku nie był długim sznurowadłem, bo po pierwsze można go było zmieścić całego w kadrze, a po drugie nie musieliśmy czekać aż przeturla się przez przejazd hamując tym samym naszą podróż. Dzięki temu mieliśmy więcej czasu na zajęcie dogodnych pozycji przed kolejnym fotostopem. A, i należą się podziękowania dla mechaników, którzy byli MK-pozytywni, czego widomym objawem było machanie do nas przyjaźnie i 2-krotne trąbienie na wiwat. A potem w barze przy piwku spytali się mnie, czy zdjęcia wyszły. Fajni goście, jednym słowem! Zwiedziliśmy sobie jeszcze szopę, chłopaki porobili fotki jakiejś SUki z Bohunami do Białegostoku i pojechaliśmy zaopatrzyć się w jadło i napitek. Tu muszę się uderzyć w pierś i przyznać otwarcie, że dałem dupy z tym jedzeniem. Zamarudziłem za bardzo i spóźniliśmy się do Nurca na kolejnego gagara z bruttem z Siedlec. Próbowaliśmy jeszcze go ścignąć przed Czeremchą, lecz bezskutecznie :-((( Sorry, Panowie! A składzik był zaiste fajniutki, bo były jakieś węglarki oraz beczki zarówno polskie jak i białoruskie. I też był krótki - mniej niż 10 wagonów. Ale co ma wisieć nie utonie, jeszcze sobie go odbijemy!!! Na zakończenie wycieczki cyknęliśmy jeszcze wyjeżdżającą z Czeremchy SU45-230 z pociągiem do Siedlec z cmentarzem na pierwszym planie, a chwilę później wjeżdżającą do Czeremchy inną SU45 tym razem z pociągiem z Brześcia. Po każdej stronie wagonu w otwartych drzwiach stał WOPista i lookał czy aby Białorusini nie wyrzucają kontrabandy. I to już było ostatnia fota tej, jakże udanej, wycieczki. Dalsza droga do Warszawy upłynęła mi w większości w objęciach Morfeusza, przy - mam nadzieję - niezbyt donośnym chrapaniu.

Duuuuże THANX dla Jeżyka za załatwienie bolidu, a dla wszystkich razem i każdego z osobna za miłe towarzystwo podziękowania składa delegaturowy skryba.
"Nic tak Delegatury nie ożywia
jak gagar z bruttem i 4 piwa"
(c) Jeżyk & UOP